حجت الاسلام مهدی جزینی

چه راهکارهائی برای حجاب دخترانمان پیشنهاد می کنید ؟

پاسخ :

تربیت دینی و ایجاد علاقه در فرزندان برای عمل به دستورات خداوند مخصوصا حجاب باید در کودکی آغاز شود و اگر والدین سنجیده عمل کنند، فرزند در عمل به وظایف دینی کوتاهی نمیکند. توجه داشته باشید که برای علاقه مند ساختن فرزندتان هرگز از زور استفاده نکنید، زیرا استفاده از زور برای آموزش مبانی دینی خاطره ناخوشی را برایش ایجاد میکند و او را تازه از حجاب دور میکند.

لذا برای علاقه مند ساختن فرزندتان به پوشش مناسب، از روش های ذیل استفاده کنید:

1)روش الگوئی: در مرحله اول خودتان در این مسئله (حجاب) الگوی خوبی باشید.

2)ارائه آثار حجاب: به گونه ای با فرزندتان برخورد کنید که آثار حجاب را در شما ببیند" توجه داشته باشید که داشتن حجاب اگر مرتکب گناه {غیبت،دروغ،تهمت و...} شدید یا برخورد نادرستی {کتک،بی حرکتی،فریاد و...} انجام دادید مسئله حجاب برای فرزند شما مطلوب نخواهد بود.

3)تهیه الگوی مناسب: سعی کنید بهترین الگوئی که متعهد به حجاب است برای فرزندتان انتخاب کنید.

4)رابطه بادوست محجبه: ارتباط فرزند شما با همسالان و دوستان با حجاب در مدرسه و مهمانی و... علاقه آن را زیاد میکند.

5)آموزش فلسفه حجاب: در بهترین زمان و مکان با بهترین روش این مسئله را برای فرزندتان بیان کنید، به او بگوئید چون دختر موجودی ارزشمند است باید پوشیده باشد همانگونه که اشیاء قیمتی در گاوصندوق نگهداری میشود و همچنین خداوند قلب را در سینه و مغز را در کاسه سر قرار داده است . دختر موجود لطیفی است پس باید مانند گل در گلخانه محافظت شود. اگر فرزند شما با توجه به خصوصیات شخصی یا ... مقاومت نشان داد ، از راه های غیر مستقیم (کتاب،هدیه و..) استفاده کنید.

6)دقت در انتخاب مدرسه: با توجه به تاثیر زیاد و جدی فضای مدرسه و متأسفانه بد حجابی همسالان فرزندتان در مدرسه یا حتی مکانهای آموزشی دیگر یا جمع های تفریحی مواظب باشید بهترین مکان را انتخاب کنید.

آیا لازم است زن و شوهر، رازهای قبلی زندگی خصوصی خود را به یکدیگر بگویند ؟

پاسخ :

سکوت!  

گفتن راز ها با اینکه با هم صادق باشیم و در زندگی یکرنگی داشته باشیم کار درستی نیست و باید توجه داشته باشیم که محرم راز و اسرار ما فقط باید دل خود ما باشد: {{حق کل سر ان یصان}} حق راز اینست که محفوظ بماند"

نگفتن راز های گذشته ی قبل از ازدواج دلائلی هم دارد از جمله:

1)فکر و خیال، و آرامش همسرتان را می گیرد.

2) اعتمادش به شما سلب می شود و گمان می کند که هوز همه واقعیت را به او نگفته ای.

3)خودتان دلشوره دارید که نکنه رازتان به دیگران فاش شود ، که اگر این کار رابکند دیگر راز نیست چون اگر سری از 2نفر تجاوز کرد عمومی میشود.

لذا همیشه توصیه کردم ومی کنم که اصلا به هیچ وجه اسرار یا اتفاقات خصوصی دوران قبل از ازدواج خود را باز گو نکنید.

در هنگام شروع زندگی مشترک باید مراقب آسیب ها وآفت های زیر باشید:

1) ذهنیت نادرست درباره مادر زن ومادر شوهر بخصوص تازه عروس ها باید مواظب ذهنیتشان نسبت به مادر شوهر باشند.

2) یادآوری و گفتن خاطرات تلخ دوران عقد ودرصدد انتقام گرفتن از محدودیت ها بخصوص محدودیت ها از طرف پدر زن  وبرخورد های نادرست مادرشوهر در مورد جهیزیه که ر این موقعیت ها بهترین فرصت است برای شیطان تا آرامش زندگی را از انسان سلب کند.

آیا اول باید عاشق شویم و ازدواج کنیم ، یا ازدواج کنیم بعد عاشق شویم؟

پاسخ :

عاقلانه ازدواج کنید تا عاشقانه زندگی کنید.

عشق به معنای محبت شدید است و به طور فطری و غریزی در وجود انسان هست و نمی شود انکارش کنیم.

عشق های قبل از ازدواج به فرض اینکه پاک باشد، نه هوس رانی، باعث می شود که احساسات حکم کنند نه عقل و به فرمایش روایات ائمه معصومین(ع) ما انسان را کر و کور می کند (حبک الشیء یعمی ویصم) و چشم و گوش عقل با پرتاب تیر عشق از بین می رود و دیگر عقل نمی تواند حکم کند تا انتخاب درستی داشته باشیم و دیگر کفو بودن را لحاظ نمی کند، زشتی ها و عیوب را نمی بیند حتی تا جائی که بدی را هم خوبی تلقی می کند؛ لذا عرض میکنم که مواظب عشق های قبل از ازدواج باشید.

لازم به ذکر است که ازدواج هائی که با عشق های قبل از ازدواج سر می گیرد بعد از ازدواج و شروع زندگی از بین می رود و تازه چشم و گوش عقل شروع به فعالیت می کند و عیوب و نواقص را می بیند و اکثر این نوع ازدواج ها با مشکلاتی روبرو هستند.

قرآن هم می فرماید از نشانه های خداوند این است که برایتان زوج هائی آفرید در کنارتان، بعد بین شما مودت و علاقه قرار داد؛ لذا قرآن اول ازدواج را بیان می کند بعد محبت و عشق را پس بنابراین خدمت شما عرض کنم که بیائید عاقلانه ازدواج کنید و عاشقانه زندگی کنید.

جر و بحث‌ های زنا شویی و اختلاف ‌نظر‌های همسران مساله ‌ای است که همه زوج ‌ها آن را تجربه می ‌کنند، اما اهداف زوج‌ ها با هم در این میان متفاوت است و گاهی خودشان از این موضوع آگاه نیستند. بعضی‌ ها دوست دارند هر چه زودتر جر و بحث و بگو مگو را پایان دهند و دوباره آرامش را به رابطه خود برگردانند و به هر چیزی برای بدست آوردن آرامش متوسل می ‌شوند، بعضی ‌ها نیز این بگو مگو‌ها را میدان جنگی تصور می ‌کنند که باید پیروز آن شوند و اینها نیز به هر کاری برای پیروز شدن دست می ‌زنند، این افراد با لجبازی تمام بحث را کش می ‌دهند و نمی ‌خواهند اشتباهات خود را بپذیرند و در برابر هر حرفی جوابی می ‌دهند و در برابر هر عملی رفتاری از خود نشان خواهند داد.

برای فرزندانمان چه تشویق هائی داشته باشیم؟

پاسخ :

تشویق برای فرزندان 4 نوع است:

1)گفتاری: از کلماتی مانند {آفرین عزیزم - به به - جالبه - خیلی خوبه و ...} و جمله های مانند {کارت خیلی خوب بود - از این کارت خوشم اومد - با این کارت خوشحالم کردی} استفاده کنید. البته باید تلاش کنید از جملات متنوع استفاده کنید تا همیشه بتوانید ازش بهره بگیرید.

2)رفتاری: گاهی نگاهی محبت آمیز، تکان دادن سر، تغییر دادن چهره جهت خوشحالی، در آغوش گرفتن و... می تواند نتیجه ی خوبی داشته باشه .

3)نوشتاری: رفتارهای خوب فرزندتان را بنویسید و در آخر هفته به او نشان دهید و یا بخاطر کارهای خوبش به او هدیه دهید ولو یک کارت پستال با جمله های محبت آمبز باشد .

4)مادی: تشویق های مادی شامل خوردنی ارزان، رفتن به پارک، سینما، منزل دوستان که فرزند به آنجا علاقه دارد، خرید ماهانه اسباب بازی و وسایل مورد علاقه. البته باید توجه داشته باشید که اسباب بازی باید تنوع داشته باشد و همچنین اثر تشویق خود را در نوع و تغییر برخورد فرزندتان ملاحظه نمائید.

نکته مهم: کودکان روزی 3 مرتبه و نوجوان روزی 1 مرتبه نیاز به تشویق دارد که والدین باید با کوچکترین نقطه مثبت فرزندشان او را تشویق نمایند.