حجت الاسلام مهدی جزینی

* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه بردباری و تحمل باشد، کودک صبر و استقامت را می آموزد. 
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه عدالت و مساوات باشد، کودک عدالت خواهی را می آموزد.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه دشمنی و خصومت باشد، کودک عناد ورزی و کینه توزی را می آموزد.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه نام و یاد خداباشد، کودک خداشناسی را می آموزد.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه درستی و صداقت باشد، کودک درستکاری و راست گویی رامی آموزد.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه استهزا و ریشخند باشد، فردی خجالتی و متزلزل بار می آید.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه تشویق و تحسین باشد، فردی متکی به نفس بار می آید.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه زور و پرخاشگری باشد، فردی مضطرب و پرخاشگر بار می آید.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه رازداری و اعتماد باشد، فردی امین و رازدار بار می آید.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه توجه و تاییدبیش از حد باشد، فردی از خود راضی و خود بزرگ بین بار می آید.
* اگر سلوک و رفتار با کودک همراه سرزنش و تحقیر باشد، فردی گوشه گیر و خود کوچک بین بار می آید.
* اگر کودک در دوران رشد احساس امنیت و ایمنی کند، فردی استوار و ثابت قدم بار می آید.
* اگر کودک به قدر کافی در بازی های گروهی شرکت کند، فردی اجتماعی بار می آید.
* اگر رفتارهای کودک مورد سوال و جواب قرار گیرد، فردی مسئول بار می آید.
* اگر به رفتارهای درست کودک توجه شود یا پاداش داده شود، فردی قدر شناس بار می آید.
* اگر به سوال های کودک با دقت و ساده پاسخ داده شود، فردی کنجکاو بار می آید.
* اگر زندگی کودک مبتنی بر برنامه و اصول و ضوابطی باشد، کودک نظم و ترتیب را می آموزد.
* اگر در تماس با کودک به قول های داده شده عمل شود، کودک وفای به عهد را می آموزد.
* اگر رفتارهای درست کودک مورد تأیید و تصدیق قرار گیرند، موجب اعتماد به نفس او می شود.
* اگر کودک در دوران رشد به قدر کافی دوست داشته شود، یاد می گیرد خود و دیگران را دوست بدارد.